een etiquette.

Het beroep dat we uitvoeren drukt een stempel op ons leven én op ons persoontje. Het valt me op hoeveel er over "werk" wordt gesproken. Eén van de eerste zaken waarnaar de mensen informeren is je job. Je job plakt dan een etiquette op jou. Wellicht omdat men gelooft dat deze informatie veel verraadt over je persoonlijkheid en voorgeschiedenis, of misschien ben ik wat paranoïde. Maar daar gaat het niet echt om. Het ding is dat er vaak wordt geantwoord met een formule als: "Wel, ik ben administratief medewerker." Ik betrap mezelf daarop en het staat me niet aan, want dan lijkt het alsof je niet meer inhoudt dan dat. Het leven naast die functie lijkt dan niet van tel. Een ander mogelijk antwoord is "ik werk voor dit of dat bedrijf".  In dit geval lijkt het wel alsof je een horige bent van het bedrijf in kwestie. Dat is ook niet mijn ding. Hoewel ik vind dat iedereen zijn steentje moet bijdragen in de maatschappij, is er tegenwoordig sprake van een samensmelting tussen "werken om te leven" en "leven om te werken". Werken zullen we, dus, kies ik maar om te "werken als"...