een etiquette.

Het beroep dat we uitvoeren drukt een stempel op ons leven én op ons persoontje. Het valt me op hoeveel er over "werk" wordt gesproken. Eén van de eerste zaken waarnaar de mensen informeren is je job. Je job plakt dan een etiquette op jou. Wellicht omdat men gelooft dat deze informatie veel verraadt over je persoonlijkheid en voorgeschiedenis, of misschien ben ik wat paranoïde. Maar daar gaat het niet echt om. Het ding is dat er vaak wordt geantwoord met een formule als: "Wel, ik ben administratief medewerker." Ik betrap mezelf daarop en het staat me niet aan, want dan lijkt het alsof je niet meer inhoudt dan dat. Het leven naast die functie lijkt dan niet van tel. Een ander mogelijk antwoord is "ik werk voor dit of dat bedrijf".  In dit geval lijkt het wel alsof je een horige bent van het bedrijf in kwestie. Dat is ook niet mijn ding. Hoewel ik vind dat iedereen zijn steentje moet bijdragen in de maatschappij, is er tegenwoordig sprake van een samensmelting tussen "werken om te leven" en "leven om te werken". Werken zullen we, dus, kies ik maar om te "werken als"...

een kleine berekening.

Als je je broodje achter het scherm verorbert, dan zit je pakweg 9 uur op je werk. Het duurt net iets meer dan een halfuur om naar je werk te gaan. Maar je gaat 's avonds ook naar huis. In totaal ben je dus 10 uur met je werk bezig.

Er blijven dan nog 14 uur op een dag over om te profiteren van je lief en je huisdier.

Alhoewel, ik slaap toch 6 uur per dag. Dan blijven er nog 8 uur over om te profiteren van elkaar, als we dan al bij elkaar slapen. Maar zijn aanwezigheid belet me niet om niet te stofzuigen. In tegendeel, we willen juist een goede indruk maken! Koken en afwassen doen we gelukkig samen. Ik sta erop, als vrijgevochten vrouw. Maar afwassen telt niet echt als quality time together.

Conclusie: een mens zit meer bij de collega's dan bij zijn lief! Thank god dat m'n collega's héél goed meevallen!