de verleidingskunst van de man.

De vrouw zit(!) te lezen op de trein. Ze voelt de priemend blik van de man op haar gezicht langzaam naar beneden zakken. Ze wordt gekeurd. Maar ze kijkt niet op, want dat zou dom zijn. Hij schraapt zijn keel. Hij tikt met zijn vingers op het gele tafeltje. Ze focust zich op haar lectuur. Hij haalt zijn GSM uit zijn broekzak en verzendt een bericht. Opnieuw schraapt hij zijn keel en speelt met zijn GSM tussen zijn vingers. Helaas ontglipt het ding en valt het op de grond. In een reflex kijkt de vrouw op. Haar blik kruist die van de man. Hij glimlacht nerveus. Zij kijkt hem strak aan en doet toch een beleefde poging om haar mondhoeken op te krullen. De lach van de man wordt breder. Haast een grijns. Hij raapt de GSM op en dan wordt hij hoogmoedig. "Wat leest u?" vraagt hij. "Liefde in Tijden van Cholera", antwoordt zij. "Klinkt interessant", zegt hij. Ze kijkt op. Stilte. "Waarover gaat het?" probeert hij. Ze zucht: "Het is een liefdesverhaal." Hij ziet zijn kans. "Oh," zegt hij," houdt gij van romantiek?" "Nee", antwoordt ze bits en ze sluit haar boek. Ze kijkt hem aan. Hij krijgt een rode kleur. Deze keer glimlacht ze voldaan, heropent ze haar boek en leest ze rustig verder.

Moraal van het verhaal: staar nooit naar een lezende vrouw.